పోస్టు రాస్తే కిక్ ఉండాలి!!

నేను ముందే చెప్పాను. నాకు కామెడీ అంటే ఇష్టమని. ఇంతకు ముందు టపా మాత్రం ఉక్రోషం ఆపుకోలేక అలా రాసేసాను. పోస్టులో కిక్, బ్లాగుకి హిట్లు లేకపోతే సుద్ధ దండుగ. కూడలి జల్లెడలలో నా బ్లాగు చేర్చినందుకు రొంబ థాంక్స్!! కామేడీ అంటే గుర్తొకొచ్చింది. ఇంతకు ముందు ఒక బ్లాగరు మరో బ్లాగరును ఉంటంకిస్తూ సబ్జక్ట్ ఐపొయినట్టుంది పాపం కామెడీలు రాసుకుంటున్నాడు అని గేలి చేశాడు. సదరు బ్లాగు సోదరునికి సీరియస్ సబ్జెక్టులు రాసేవాళ్ళు బ్లాగు జనోద్ధరణ చేస్తున్నరన్న భావన దృఢంగా ఉన్నట్టు అనిపించింది.నాకప్పుడే కాలింది. ఏదో ఒక పుస్తకం దగ్గిర పెట్టుకొని చదివేసి దానిని వివరిస్తూ నాలుగు టపాలు, అలాకాక ఇలా ఉంటే బాగుండేది అని మరో నాలుగు టపాలు రాసేస్తే బ్లాగు జనోద్ధరణా? నలభై పుస్తకాలు దగ్గిర పెట్టుకొన్నా కూడా కామెడీకి మరో కామెడీ రాయడం కుదరదు. హాస్యం అన్నది ఒక్కటే ఉంటుంది. సిద్ధాంతాలు మార్చ్చినట్టు హాస్యాన్ని మార్చడం కుదరదు.ఎప్పటికప్పుడు కొత్తగా పుట్టాలి. మొహం ముడుచుకున్నప్పుదు మూడువేల కండరాలు(?) ముడుచుకుపోతాయని నవ్వితే కండరాలు వికసిస్తాయనే కదా ఇప్పటి లాఫింగ్ క్లబ్బులు పడీ పడీ నవ్విస్తున్నాయి. బ్లాగుల్లో సిద్ధాంతాలు ప్రతిపాదిస్తూ రాద్ధంతాలు చేసేవారంతా ఈ విషయాని గ్రహించాలని సవినయంగా మనవి చేసున్నాను. మీరు చెప్పే విషయాలు గొప్ప విజ్గ్యనాన్ని కలిగిస్తాయనో, లేక ఏదొ కాంపిటేటివ్ ఎగ్జాంస్‌కు ప్రిపేర్ కావడానికి పనికివస్తాయనో కాదు. కొంత విషయాన్ని కొంత ఉల్లాసాన్ని కొంత ఉత్సాహాని కలిగిస్తాయని బ్లాగులు చూస్తారు. కాబట్టి సోదరా ఈ విషయాన్ని గ్రహించి కామెడీని కామెడీ చెయ్యద్దు.నేను మాత్రం ఈవిధంగా ముందుకు పోవడానికే నిర్నియించుకున్నాను.

అమ్మ తోడు అడ్డంగా నరకాలి!!

మీకెప్పుడైనా ఎవరినైనా బోర కొరికి చంపెయ్యాలని అనిపించిందా?

లేకపోతే మణికట్టుమీద నరం కోసి రక్తం బొట్ట్లు బొట్ట్లుగా పోయి నెమ్మదీగా చస్తూంటే చూడాలని అనిపించిందా?

ఒంట్లో నరాన్ని పట్టి లాగి ఒంద మీటర్ల తాడు బైటికి తీయాలని అనిపించిందా? టిప్పర్ లారీ ఆటోని గుద్ది నలిపేసినట్టు ఒకడి తలని నాపరాళ్ళ మద్య పెట్టి నలిపెయ్యాలని అనిపించిందా? నాకనిపించింది!! చాలసార్లు అనిపించింది.

మొదటి సారి బొంబాయి పేలుళ్ళలో ఒకడైన కసబ్ గాడికి ఆరోగ్య పరీక్షలు చేస్తున్నప్పుదు అనిపించింది.

కోర్టు వాడి తరపున లాయర్ పెట్టుకో అన్నప్పుడు వాడి తరపున లాయర్లు సిద్దమైనప్పుడు అనిపించింది. వాడి మీద నేర నిరూపణకు సాక్ష్యాధారాలు కోర్టులో పెడుతున్నప్పుడు అనిపించింది. సిన్సియర్ పోలీసు ఆఫీసర్లు తూటాలకి బలి అయినప్పుడు అనిపించింది. పాకిస్తాన్, కసబ్ మా జాతీయుడు కాదు అన్నప్పుడు అనిపించింది. ఒకతల్లి తన ఒళ్ళొ బిడ్డ తుపాకీ తూటకు బలి చేసింది వాడే అని గుర్తించి అక్రోసించినప్పుడు అనిపించింది. భారత ప్రతిష్ట దిగజార్చడానికి విదేశీయుల్ని చెరపట్టి చంపారని తెలిసినప్పుడు అనిపించింది. ఇన్ని అకృత్యాలకు ప్రత్యక్ష సాక్ష్యాలున్నా వాడిని శిక్షించాడానికి మీన మేషాలు లెక్కపెడుతున్న వ్యవస్థ మీద కసి ఉక్రోషం పుడుతున్నయి. మన నేతల ఉదాసీన వైఖరి మీద కసి ఉక్రోషం పుడుతున్నయి. భారత సమైక్యతకోసం ఎన్ని త్యాగాలకైన సిద్దం అని నేతలు ప్రకటించిపన్నుడు కసి ఉక్రోషం పుడుతున్నాయి. ఎన్ని దారుణాలు జరుగుతున్నా బీరాలు తప్ప చేతలు లేని నాయకుల ప్రవర్తన మీద కసి ఉక్రోషం పుడుతున్నాయి. అదె మరొక దేశమైతే వాడి కుత్తుక కత్తిరించి పాకిస్తాన్ ఇంటిముందు వేలాడదీసేది. ఇది నా ఆక్రోశం. మరి మీరేమంటారో నాకు తెలియదు.

విశ్వామిత్రుడి మొదటి రాతలు - అంతా గోలే!!

నేను కూడా రాయడం మొదలెట్టేశాను. ఇప్పటివరకు నేను తెలుగు బ్లాగులని చదువుతూ ఉండేవాడిని. దేనికైనా మార్పు కావాలి కదా? రాసేస్తే పోలా అనిపించింది. అంతే! టపుక్కున ఒక బ్లాగు సృష్టించాను. నన్నెప్పుడూ అందరూ వాగుడుకాయ అంటారు. అంటే ఒకటికి పది మాటలు మాట్లాడటమన్న మాట. కొంతమంది నా కంపెనీని ఎంజాయ్ చెస్తే మరికొంత మంది నా ధాటికి భయపడటం కూడా నేను ఎరుగుదును. చిన్నప్పుడు నాకు మా అమ్మ వస ఎక్కువ పోసిందని మా అమ్మమ్మ కుడా అనేది. వాగుడుకాయ, సోదిగాడు, మాటలమూట, నోటిదురదగాడు ఇంకా చాలాపేర్లు నాకున్నాయి. నాకు చిన్నప్పటినుండి స్నేహితులుకూడా ఎక్కువే. వారెవ్వరికి నాతో పోట్లాడకుండా పొద్దు గడవదంటే మీరు నమ్మాలి. హాస్యం అంటే ఇష్తపడతాను. ఎందుకంటే నవ్వుతూ జీవిస్తే మరో పది రోజులు ఎక్కువ బతుకుతారని నాకు మా గురువుగారు చెప్పేరు. జీవితాని సీరియస్‌గానూ జీవనాన్ని ఖుషీగాను బతకాలని నా ఫిలాసఫీ. కొద్దిపాటి చదువుకు చిన్నపాటి ఉద్యోగం వచ్చింది. కులాసాగా ఉద్యోగం చేసుకుంటూ ఖుషీగా సినీమాలు చూసుకుంటూ ఇలాగే జీవితాన్ని గడిపేయాలని నా ప్రగాఢ కోరిక. కొద్దిగా చలం పుస్తకాలు, కొన్ని పురాణాలు, యండమూరి నవలలు అన్నీ, మల్లది నవలలు చదవడం నా సరదాల్లో ఒకటి. ఊళ్ళు తిరగడమన్న సరదానే. పల్లెటూళ్ళలో ఉండాలంటె మరీ మరీ ఇష్టం. దిగుడు బావుల్లో స్నానాలన్న,కాలవల్లో ఈతలన్నా,గాలి పటాలన్నా, ముంజికాయ బళ్ళన్నా, గేదెలమీద సవారీలన్నా చాలా చాల ఇష్టం. జీవితంలో మరీ పైకి ఎదిగెయ్యాలని అనుకుంటే ఇవన్నీ కష్టంగానీ, ఎందుకంటే ఎక్కువ చదివేస్తే అమెరికాలో ఉద్యోగం వచ్చేస్తుందని మా అమ్మమ్మ అంటూ ఉండేది. అమెరికా వెళ్ళడం ఏమాత్రం ఇష్టంలేని నేను సరిగ్గా చదివేవాడిని కాదు.:) ఎప్పుడూ అత్తిసరు మార్కులే. కాబట్టి హాయిగా ఇక్కడే ఉద్యోగం చేసుకుంటున్నాను. ఇకనుండీ మిమ్మల్ని తరచుగా విసిగిస్తాను. సరేనా?