అమ్మ తోడు అడ్డంగా నరకాలి!!

మీకెప్పుడైనా ఎవరినైనా బోర కొరికి చంపెయ్యాలని అనిపించిందా?

లేకపోతే మణికట్టుమీద నరం కోసి రక్తం బొట్ట్లు బొట్ట్లుగా పోయి నెమ్మదీగా చస్తూంటే చూడాలని అనిపించిందా?

ఒంట్లో నరాన్ని పట్టి లాగి ఒంద మీటర్ల తాడు బైటికి తీయాలని అనిపించిందా? టిప్పర్ లారీ ఆటోని గుద్ది నలిపేసినట్టు ఒకడి తలని నాపరాళ్ళ మద్య పెట్టి నలిపెయ్యాలని అనిపించిందా? నాకనిపించింది!! చాలసార్లు అనిపించింది.

మొదటి సారి బొంబాయి పేలుళ్ళలో ఒకడైన కసబ్ గాడికి ఆరోగ్య పరీక్షలు చేస్తున్నప్పుదు అనిపించింది.

కోర్టు వాడి తరపున లాయర్ పెట్టుకో అన్నప్పుడు వాడి తరపున లాయర్లు సిద్దమైనప్పుడు అనిపించింది. వాడి మీద నేర నిరూపణకు సాక్ష్యాధారాలు కోర్టులో పెడుతున్నప్పుడు అనిపించింది. సిన్సియర్ పోలీసు ఆఫీసర్లు తూటాలకి బలి అయినప్పుడు అనిపించింది. పాకిస్తాన్, కసబ్ మా జాతీయుడు కాదు అన్నప్పుడు అనిపించింది. ఒకతల్లి తన ఒళ్ళొ బిడ్డ తుపాకీ తూటకు బలి చేసింది వాడే అని గుర్తించి అక్రోసించినప్పుడు అనిపించింది. భారత ప్రతిష్ట దిగజార్చడానికి విదేశీయుల్ని చెరపట్టి చంపారని తెలిసినప్పుడు అనిపించింది. ఇన్ని అకృత్యాలకు ప్రత్యక్ష సాక్ష్యాలున్నా వాడిని శిక్షించాడానికి మీన మేషాలు లెక్కపెడుతున్న వ్యవస్థ మీద కసి ఉక్రోషం పుడుతున్నయి. మన నేతల ఉదాసీన వైఖరి మీద కసి ఉక్రోషం పుడుతున్నయి. భారత సమైక్యతకోసం ఎన్ని త్యాగాలకైన సిద్దం అని నేతలు ప్రకటించిపన్నుడు కసి ఉక్రోషం పుడుతున్నాయి. ఎన్ని దారుణాలు జరుగుతున్నా బీరాలు తప్ప చేతలు లేని నాయకుల ప్రవర్తన మీద కసి ఉక్రోషం పుడుతున్నాయి. అదె మరొక దేశమైతే వాడి కుత్తుక కత్తిరించి పాకిస్తాన్ ఇంటిముందు వేలాడదీసేది. ఇది నా ఆక్రోశం. మరి మీరేమంటారో నాకు తెలియదు.