విశ్వామిత్రుడి మొదటి రాతలు - అంతా గోలే!!

నేను కూడా రాయడం మొదలెట్టేశాను. ఇప్పటివరకు నేను తెలుగు బ్లాగులని చదువుతూ ఉండేవాడిని. దేనికైనా మార్పు కావాలి కదా? రాసేస్తే పోలా అనిపించింది. అంతే! టపుక్కున ఒక బ్లాగు సృష్టించాను. నన్నెప్పుడూ అందరూ వాగుడుకాయ అంటారు. అంటే ఒకటికి పది మాటలు మాట్లాడటమన్న మాట. కొంతమంది నా కంపెనీని ఎంజాయ్ చెస్తే మరికొంత మంది నా ధాటికి భయపడటం కూడా నేను ఎరుగుదును. చిన్నప్పుడు నాకు మా అమ్మ వస ఎక్కువ పోసిందని మా అమ్మమ్మ కుడా అనేది. వాగుడుకాయ, సోదిగాడు, మాటలమూట, నోటిదురదగాడు ఇంకా చాలాపేర్లు నాకున్నాయి. నాకు చిన్నప్పటినుండి స్నేహితులుకూడా ఎక్కువే. వారెవ్వరికి నాతో పోట్లాడకుండా పొద్దు గడవదంటే మీరు నమ్మాలి. హాస్యం అంటే ఇష్తపడతాను. ఎందుకంటే నవ్వుతూ జీవిస్తే మరో పది రోజులు ఎక్కువ బతుకుతారని నాకు మా గురువుగారు చెప్పేరు. జీవితాని సీరియస్‌గానూ జీవనాన్ని ఖుషీగాను బతకాలని నా ఫిలాసఫీ. కొద్దిపాటి చదువుకు చిన్నపాటి ఉద్యోగం వచ్చింది. కులాసాగా ఉద్యోగం చేసుకుంటూ ఖుషీగా సినీమాలు చూసుకుంటూ ఇలాగే జీవితాన్ని గడిపేయాలని నా ప్రగాఢ కోరిక. కొద్దిగా చలం పుస్తకాలు, కొన్ని పురాణాలు, యండమూరి నవలలు అన్నీ, మల్లది నవలలు చదవడం నా సరదాల్లో ఒకటి. ఊళ్ళు తిరగడమన్న సరదానే. పల్లెటూళ్ళలో ఉండాలంటె మరీ మరీ ఇష్టం. దిగుడు బావుల్లో స్నానాలన్న,కాలవల్లో ఈతలన్నా,గాలి పటాలన్నా, ముంజికాయ బళ్ళన్నా, గేదెలమీద సవారీలన్నా చాలా చాల ఇష్టం. జీవితంలో మరీ పైకి ఎదిగెయ్యాలని అనుకుంటే ఇవన్నీ కష్టంగానీ, ఎందుకంటే ఎక్కువ చదివేస్తే అమెరికాలో ఉద్యోగం వచ్చేస్తుందని మా అమ్మమ్మ అంటూ ఉండేది. అమెరికా వెళ్ళడం ఏమాత్రం ఇష్టంలేని నేను సరిగ్గా చదివేవాడిని కాదు.:) ఎప్పుడూ అత్తిసరు మార్కులే. కాబట్టి హాయిగా ఇక్కడే ఉద్యోగం చేసుకుంటున్నాను. ఇకనుండీ మిమ్మల్ని తరచుగా విసిగిస్తాను. సరేనా?